Kompozycja obrazu, zbudowana z geometrycznych form o intensywnych barwach, przywodzi na myśl złożoną dynamikę relacji. Różnorodność kolorów, od nasyconego błękitu, przez jaskrawą żółć, po głęboką purpurę i róż, oddaje spektrum indywidualnych cech, potrzeb i doświadczeń, które partnerzy wnoszą do związku. Ułożone w nieregularny wzór, formy te tworzą wspólną strukturę, jednocześnie zachowując swoją odrębność. To wizualna metafora dla napięcia między bliskością a autonomią, które charakteryzuje każdą relację. Pragnienie jedności splata się tu z potrzebą zachowania indywidualnej przestrzeni i tożsamości. Jasne tło obrazu odnosi się do przestrzeni dialogu, w której różnorodne elementy - emocje, potrzeby, oczekiwania - mogą być wyrażane i poznawane. W procesie terapeutycznym, para, wspierana przez psychoterapeutkę lub psychoterapeutę, ma możliwość eksploracji tego złożonego krajobrazu i wypracowania własnej, satysfakcjonującej mapy relacji.